Ο κλεφτοπόλεμος του «Εθνους» με τη λογοκρισία

Το «Εθνος» ανέστειλε την καθημερινή του έκδοση με μια ολιγόλογη ανακοίνωση. Δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη εφημερίδα αναγκάζεται να σταματήσει να κυκλοφορεί τουλάχιστον κάθε μέρα. Από το 1913 που »συστήθηκε» για πρώτη φορά στο κοινό, σε έξι περιπτώσεις έχει υποχρεωθεί να αναστείλει την έκδοσή της.

Η ΠΡΩΤΗ: Το 1916 στη διάρκεια του Εθνικού Διχασμού η βασιλική κυβέρνηση δεν μπορούσε να ανεχτεί την πιστή στον Ελευθέριο Βενιζέλο εφημερίδα

Η ΔΕΥΤΕΡΗ: Το 1935 μετά το κίνημα της 1^ης Μαρτίου τιμωρήθηκε από τις αρχές με παύση της κυκλοφορίας για ένα μήνα!

Η ΤΡΙΤΗ: Το 1941, λίγο μετά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχαν ούτε οι ελάχιστες συνθήκες να κυκλοφορεί με σεβασμό προς το κοινό της κι απέφυγε τον έσχατο εξευτελισμό άλλων που εξυμνούσαν τον Χίτλερ και τις αρχές Κατοχής και έβριζαν όσους έκαναν αντίσταση.

Η ΠΕΜΠΤΗ: Το 2017 μετά από διαδοχικές απεργίες του απλήρωτου προσωπικού από τον ιδιοκτήτη Φώτη Μπόμπολα.

Η ΕΚΤΗ Την Δευτέρα 29 Ιουλίου 2019 με την ανακοίνωση του τρίτου κατά σειρά ιδιοκτήτη Ιβάν Σαββίδη για αναστολή  της έκδοσης του καθημερινού φύλλου. Παρέμεινε το Κυριακάτικο που σταμάτησε την έκδοσή του την Κυριακή 2 Αυγούστου 2020.

Στην αρίθμηση παραλείψαμε την ΤΕΤΑΡΤΗ αναστολή έκδοσης στη διάρκεια της χούντας. Είναι εξόχως διδακτική. Οι υπεύθυνοι παρέδωσαν μαθήματα για το πώς μπορεί κάποιος να παίξει κρυφτούλι με τη λογοκρισία ή να σπάσει τα νεύρα των στρατιωτικών που κατέλυσαν τη Δημοκρατία. Μερικά από τα «κόλπα» εκείνης της εποχής σας παρουσιάζουμε σήμερα. Ισως φανούν χρήσιμα σε κάποιους που θέλουν να παραμείνουν δημοσιογράφοι. Μπορεί να μην υπάρχει η λογοκρισία των στρατιωτικών, αλλά αυτή των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων είναι χειρότερη κι από την σκληρότερη χούντα.

Προφητικό σκίτσο στην πρώτη σελίδα του «Εθνους» μία μέρα πριν το πραξικόπημα στις 20 Απριλίου 1967.

8 Δεκεμβρίου 1969. Στο «πικ» της χούντας, όταν δεν φαινόταν καμία δημοκρατική διέξοδος, αρχίζει η δημοσίευση του αφηγήματος του Γιάννη Καψή «Γεννηθήτω Δημοκρατία» με θέμα τη ζωή του Ελευθέριου Βενιζέλου. είναι βέβαιο ότι μόνο σε τέτοια ανελεύθερη εποχή θα έδινε αυτό τον τίτλο στο έργο του.

Στις εσωτερικές σελίδες ο τίτλος ήταν οχτάστηλος, από τη μια πλευρά της εφημερίδας στην άλλη, σε μεγάλο πάντα σχήμα.

Αλλος ένας τίτλος που για άλλα γράφει και άλλα υπονοεί. Τι να πει ο λογοκριτής; Κόβεται… Γιατί;

19 Ιανουαρίου 1970: Ο Μακάριος μεσολαβεί στις συζητήσεις του εξόριστου βασιλιά Κωνσταντίνου με τη Χούντα. Πληροφορία Κυπριακής εφημερίδας που αναπαρήγαγαν τα διεθνής πρακτορεία. Αριστερά ο ρεπόρτερ της εφημερίδας Χρήστος Οικονόμου ρωτά τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας εάν θα ήθελε να γίνει Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Ο Γ. Παπαδόπουλος ανατρίχιαζε στην ιδέα ότι μπορεί να έχανε την καρέκλα του που με… τόσα τανκς κατέκτησε…

Την ίδια μέρα επιστρατεύεται η ιστορία για να μπει οκτάστηλος τίτλος η λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

26 Ιανουαρίου 1970. Ερευνα του Χρήστου Οικονόμου με τίτλο «εάν ήμουν δικτάτωρ», δηλαδή εάν «ήμουν Παπαδόπολος». Κανείς δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί για ένα τόσο… αθώο ερώτημα στο οποίο απαντούν εκτός από τον Ακαδημαϊκό Ηλία Βενέζη, ο Πέτρος Γαρουφαλιάς, ο άνθρωπος που προκάλεσε την Απόστασία και οι υπερδεξιοί Θρασύβουλος Τσακαλώτος και Κώστας Μανιαδάκης! Να τιμωρήσεις μια εφημερίδα που δίνει βήμα σε τόσους υπερ-δεξιούς και χωρίς να το ζητήσεις μάλιστα;;

9 Φεβρουαρίου 1970. Διεθνής έρευνα για τους εχθρούς της Δημοκρατίας, αλλά το μυαλό των αναγνωστών πάει σε συγκεκριμένους ανθρώπους.

10 Φεβρουαρίου 1970. Η έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Τύπου είναι καταπέλτης για τη χούντα των Συνταγματαρχών και η δημοσίευση της έκθεσής του για την Ελλάδα ήταν η αρχή νέων διώξεων για την εφημερίδα

11 Μαρτίου 1970: Δύσκολα θα έβγαινε αυτός ο τίτλος στην Αγγλία για το βιβλίο του διάσημου οικονομολόγου. Στην Ελλάδα, όμως, δεν υπήρχε η αγγλική δημοκρατία

23 Μαρτίου 1970. Ο απεσταλμένος της εφημερίδας Σταύρος Ψυχάρης μιλά με τον Μακάριο και επιλέγει για πρώτο θέμα το αυτονόητο: Δεν θέλει δικτατορία. Για την Ελλάδα που στενάζει από τη χούντα, όμως, μόνο αυτονόητο δεν είναι

24 Μαρτίου 1970. Η έρευνα με τις συνεντεύξεις των πολιτικών σταμάτησε στον πρώτο συνομιλητή, τον Γιάννη Ζίγδη. Απαγορεύτηκε η συνέχειά της και οδήγησε στο δικαστήριο τους υπεύθυνους της εφημερίδας

4 Απριλίου 1970. Οι καταδικαστικές αποφάσεις, τα υψηλά πρόστιμα χτύπησαν καίρια το «Εθνος» που υποχρεώνεται να αναστείλει την κυκλοφορία του. Το εξηγεί με ένα ευδιάκριτο χτύπημα στην πρώτη σελίδα.