Πως Μεταξάς «κάρφωνε» στον Χίτλερ τους κομμουνιστές

Στις μέρες μας πρωτοκλασάτοι υπουργοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη θαυμάζουν τον Ιωάννη Μεταξά. Κάποιοι άλλοι είναι απ’ ευθείας απόγονοι υπουργών και στελεχών του καθεστώτος του (εδώ όλα τα ονόματα όσων πήραν κυβερνητικές θέσεις επί 4^ης Αυγούστου). Όλοι μιλούν για το ΟΧΙ που είπε στους Ιταλούς και το νέο που ετοιμαζόταν να πει στους Γερμανούς, αλλά τον πρόλαβε ο ξαφνικός – και μυστηριώδης – για πολλούς θάνατός του. Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι παράλληλα με την αφοσίωση στον Βασιλιά Γεώργιο και τους Άγγλους «έπαιζε» και με τον Χίτλερ.

Τα χαμόγελα Γκέμπελς και Μεταξά είχαν αιτία. Ήταν η απόρρητη αλληλογραφία του δικτάτορα και των υπουργών του με τους Ναζί κάτω από τη μύτη των Άγγλων

Αφορμή το κυνήγι των κομμουνιστών. Αυτό το κυνήγι των «κόκκινων» τους οδήγησε στην ανταλλαγή πληροφοριών και στο μεγαλύτερο πλήγμα που κατάφερε η Γερμανική κατασκοπεία στην ΕΣΣΔ.

Ξετυλίγουμε το κουβάρι σιγά – σιγά. Στο Βερολίνο ο Έλληνας πρεσβευτής Ρίζος Ραγκαβής ήταν εξαιρετικά δραστήριος. Με αφορμή το κυνήγι των κομμουνιστών είχε αποκτήσει επαφές και με την Γκεστάπο που είχε αναλάβει τον τομέα αυτό. Από το 1933 διαβεβαίωνε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν «Εθνικές» κυβερνήσεις που σημαίνει κυρίως αντικομμουνιστικές. Με την κήρυξη της δικτατορίας της 4^ης Αυγούστου το 1936 βρέθηκε ο τρόπος που θα έφερνε σε επαφή την Γκεστάπο και το εδώ υπουργείο Δημόσιας Τάξης, δηλαδή τον Μανιαδάκη.

Στα Γερμανικά αρχεία, τα οποία μελέτησε το 1980 ο Βάσος Μαθιόπουλος, ανακάλυψε σωρεία απόρρητων εγγράφων μεταξύ της Γερμανικής και ελληνικής πλευράς. Με αριθμό πρωτοκόλλου 83-60Α της 28-11-36 υπάρχει το 143/27-11-36 κρυπτογραφικό τηλεγράφημα  του Γερμανού πρεσβευτή στην Αθήνα Βίκτορ φον Ερμπαχ προς τον προϊστάμενό του υπουργό εξωτερικών της Ναζιστικής Γερμανίας στο οποίο αναφέρει:

Ο Μεταξάς απέφυγε να στείλει στη συνάντηση των διωκτών του κομμουνισμού κάποιον εκπρόσωπο. Προφανώς έχοντας δηλώσει πίστη και υποταγή στην Αγγλία φοβήθηκε τις αντιδράσεις του Φόρεϊν Όφις που συμπαθούσε τον βασιλιά Γεώργιο Β’ (τον θεωρούσε σχεδόν Άγγλο), αλλά απλά ανεχόταν τον Μεταξά (βλέπε σωρεία επικριτικών εκθέσεων του Βρετανού πρεσβευτή για τον δικτάτορα).

Στις 16 Δεκεμβρίου 1936 η Ασφάλεια καταφέρνει να βάλει στο χέρι ένα σημαντικό ντοκουμέντο. Είναι οι κώδικες επικοινωνίας όχι μόνο των μελών του ΚΚΕ, αλλά και της επικοινωνίας με την ΚΟΜΙΤΕΡΝ. Σε εννιά πυκνογραμμένες σελίδες μπορούν να αποκαλυφθούν τα πάντα. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη. Για παράδειγμα:

Ο αριθμός 85623402 αντιστοιχούσε στο όνομα Κώστας

Το όνομα Χρήστος σήμαινε ότι ειδοποιήθηκε ο γραμματέας του κόμματος

Το όνομα Κατίνα ότι κάποιος έρχεται.

Στις 20 Φεβρουαρίου 1937 ο Έρμπαχ στέλνει στην Γκεστάπο με αγγελιοφόρο τους κώδικες. Αρχίζει αλληλογραφίας της Γκεστάπο με τον Μανιαδάκη. Στα γερμανικά αρχεία υπάρχουν τα παραπεμπτικά του υπουργείου Εξωτερικών. Η διαδικασία ήταν περίπλοκη. Η Γκεστάπο έστελνε στο Γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών ένα σφραγισμένο με βουλοκέρι φάκελο για τον Μανιαδάκη. Ο φάκελος έμπαινε σε άλλο φάκελο που παραλάμβανε ο Ερμπαχ ο οποίος υπέγραφε ότι παρελήφθη η σφραγισμένη επιστολή και αναλάμβανε να την προωθήσει στον Έλληνα υπουργό. Το περιεχόμενο της αλληλογραφίας αυτής που διατηρήθηκε μέχρι το 1940 υπήρχε μόνο στα αρχεία της Γκεστάπο και πιθανότατα στο αρχείο του Μανιαδάκη.

Ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης. Στενοί συνεργάτες. Ο ένας όιφειλε στον άλλο τη δύναμή του

Με βάση αυτούς τους κώδικες του ελληνικού ΚΚ που τα μέλη του δεν πρόλαβαν να καταστρέψουν κι έπεσαν στα χέρια της Ασφάλειας στήθηκε η μεγαλύτερη σκευωρία σε βάρος της ΕΣΣΔ. Οι Γερμανικές μυστικές υπηρεσίες χάλκευσαν έγγραφα που ενοχοποιούσαν σχεδόν όλη την ηγεσία του Σοβιετικού στρατού. Στη συνέχεια τα έγγραφα αυτά έφθασαν στις μυστικές υπηρεσίες του Στάλιν και πίστεψαν ότι ήταν αληθινά. Στις 11-6-37 στρατοδικείο της Μόσχας καταδικάζει σε θάνατο τον στρατάρχη Μιχαήλ Τσουχατσέφσκι, 7 στρατηγούς  κι εκατοντάδες άλλους αξιωματικούς. Στις ‘Ένοπλες Δυνάμεις επικρατεί χάος που αξιοποίησε με την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα ο Χίτλερ. Χρειάστηκε ο Σοβιετικός χειμώνας και η τελική αντεπίθεση του για να ανακαταληφθεί σχεδόν όλη η Ευρωπαϊκή ΕΣΣΔ.

Για τους Γερμανούς η πίστη του Γεωργίου Β’΄στους Άγγλους είχε αιτία. Ήταν Μασσόνος και ανήκε σε στοά του Λονδίνου

Δεν ήταν μόνο αυτά. Στις 17 Ιουνίου 1940 το Γερμανικό προξενείο της Θεσσαλονίκης στέλνει λεπτομερή κατάλογο όλων των τεκτονικών στοών της Ελλάδας με ονόματα και βαθμούς. Το υλικό προέρχεται από τις ελληνικές αστυνομικές αρχές. Οι Γερμανοί σύμφωνα με τα αρχεία του είχαν καταγράψει ως Μασόνο και τον ίδιο τον Γεώργιο Β’ ο οποίος ανήκε στην στοά Wildwood-Lodceτου Λονδίνου με Αριθμό Μητρώου 5143! Στις 4 Ιουλίου 1941 κι ενώ όλη η ηπειρωτική Ελλάδα έχει καταληφθεί από τα στρατεύματα του Γ’ Ράιχ οι Γερμανοί έχοντας πλέον πρόσβαση στα αρχεία των ελληνικών υπηρεσιών έχουν αναλυτικούς καταλόγους με τα ονόματα των Εβραίων όλης της Ελλάδας, των Μασόνων και των Κομμουνιστών. Οι Ελληνικές αρχές, είναι γνωστό, ότι παρέδωσαν τους φυλακισμένους κομμουνιστές στους Γερμανούς οι οποίοι τους χρησιμοποίησαν ως ομήρους σε περιπτώσεις σαμποτάζ. Οι πρώτοι όμηροι που εκτελέστηκαν ήταν οι κομμουνιστές που βρήκαν οι Γερμανοί στις ελληνικές φυλακές.

Το στρατόπεδο του Ελ Ντάμπα, έξω από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Αρχικά δημιουργήθηκε για να «φιλοξενήσει» τους Γερμανούς αιχμαλώτους. Στη συνέχεια εκεί οδηγλήθηκαν και Έλληνες κομμουνιστές

Το γαϊτανάκι των ερευνών του Μανιαδάκη ήταν μακρύ. Έμοιαζε με σκυταλοδρομία. Τα αποτελέσματα των ερευνών πέρασαν στα χέρια της Γκεστάτο έπειτα στα Τάγματα Ασφαλείας, στη συνέχεια στον Άγγελο Εβερτ, τον αρχηγό της αστυνομίας πριν και μετά τον Εμφύλιο, στον Σκόμπι που βρήκε έτοιμες καταστάσεις για να εξορίσει τους υπόπτους στην Ελ Ντάμπα, μια περιοχή κοντά στην Αλεξάνδρεια όπου λειτούργησε στρατόπεδο αιχμαλώτων Γερμανών και στη συνέχεια Ελλήνων κομμουνιστών!

Ομάδα Ελλήνων αιχμαλώτων στο Ελ Ντάμπα. Οδηγήθηκαν εκεί κατά τη διάρκεια της Μάχης της Αθήνας, τον Δεκέμβρη του 1944